รู้หรือไม่ เทคโนโลยี Wi-Fi เกิดขึ้นได้ ส่วนหนึ่งมีผลพวงมาจากทฤษฏีของสตีเฟน ฮอว์กิง

Wi-Fi กับสตีเฟน ฮอว์กิง

ทุกวันนี้ Wi-Fi เป็นเทคโนโลยีใช้กันอย่างแพร่หลาย และเป็นคำที่แทบจะถูกใช้แทนความหมายในการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตไปแล้ว แม้ในความเป็นจริง W-Fi กับอินเทอร์เน็ตจะเป็นคนละเรื่องก็ตาม 

Wi-Fi ย่อมาจากคำว่า Wireless Fidelity คือ เทคโนโลยีเครือข่ายแบบไร้สายที่ใช้คลื่นวิทยุความถี่สูงในการรับ-ส่งข้อมูลระหว่างอุปกรณ์ หรือเครือข่าย ทำงานบนมาตรฐาน IEEE 802.11 ซึ่งการคิดค้น Wi-Fi มีที่มาที่น่าสนใจทีเดียวครับ

จุดเริ่มต้นจากมาตรฐาน 802.11

ในปี ค.ศ. 1985 ถูกกำหนดขึ้นโดยคณะกรรมการการสื่อสารแห่งชาติสหรัฐอเมริกา (U.S. Federal Communications Commission) หรือ FCC ที่ประกาศให้ย่านความถี่ 2.4GHz เป็นช่วงความถี่สำหรับใช้ในกิจการด้านอุตสาหกรรม วิทยาศาสตร์ และการแพทย์ (ISM) ได้โดยที่ไม่ต้องขอใบอนุญาต

ต่อมาในปี ค.ศ. 1991 บริษัท NCR Corporation ภายใต้การนำของ วิค เฮยส์ (Vic Hayes) ชายผู้ถูกเรียกว่าเป็นบิดาแห่ง Wi-Fi ได้ร่วมกันกับ AT&T Corporation หวังพัฒนาระบบเครื่องเก็บเงินแบบไร้สายขึ้นมา มันถูกเรียกว่า WaveLAN ทำงานบนระบบ 802.11 ซึ่งในภายหลังถูกเรียกว่า IEEE 802.11

แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสตีเฟน ฮอว์กิง?

สตีเฟน ฮอว์กิง เป็นนักฟิสิกส์ทฤษฎี นักจักรวาลวิทยา และนักเขียน ศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ผู้ยิ่งใหญ่ เขาคิดค้นทฤษฏีสำคัญที่ช่วยให้การศึกษาด้านจักรวาลก้าวหน้าขึ้นอย่างมหาศาล การทำนายเชิงทฤษฎีที่ว่าด้วยหลุมดำมีการปล่อยรังสีออกมา เป็นความรู้ที่ได้รับการยกย่องจนมีการตั้งชื่อรังสีดังกล่าวว่ารังสีฮอว์กิง

อย่างไรก็ตาม ความอัจฉริยะของเขาก็ไม่เคยเข้าไปข้องเกี่ยวกับการสร้างระบบ Wi-Fi ...ในทางตรง

ในปี ค.ศ. 1990 จอห์น โอ ซัลลิแวน (John O’Sullivan) เป็นนักฟิสิกส์ และวิศวกรชาวออสเตรเลียที่ได้รับแรงบันดาลใจจากทฤษฎีการระเหยของหลุมดำ (Evaporating black holes) และคลื่นวิทยุที่หลุมดำกระจายออกมา (Subsequent radio waves) โดยเขาต้องการศึกษาข้อมูลจากทฤษฎีของสตีเฟน ฮอว์กิง 

ปัญหาก็คือ กว่าคลื่นดังกล่าวจะเดินทางมาถึง มันต้องฝ่าระยะทางมาไกลมากหลายล้านปีแสง แล้วยังถูกบิดเบือนซ้ำด้วยฝุ่นละออง และกลุ่มก๊าซระหว่างที่คลื่นเคลื่อนที่ผ่าน นั่นทำให้กว่าคลื่นจะเดินทางมาถึงโลกได้ ลักษณะของมันก็แทบไม่คงเหลือสภาพเดิมได้แล้ว 

นั่นทำให้จอห์น โอ ซัลลิแวน และทีมนักวิจัยของเขา พยายามสร้างเครื่องมือสำหรับตรวจจับ และคัดแยกคลื่นความถี่ที่ต้องการออกมาจากก้อนข้อมูลของคลื่นที่ยุ่งเหยิง ซึ่งความพยายามก็ไม่ทรยศพวกเขา เขาคิดค้นเครื่องมือโดยอาศัยสูตรสมการคณิตศาสตร์ในการวิเคราะห์คลื่นได้สำเร็จ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ล้มเหลว คือ สุดท้ายเขาก็ยังไม่ค้นพบคลื่นความถี่จากหลุมดำอยู่ดี ทำให้โครงการนี้ถูกพับเก็บไป

เวลาเดินทางเข้าสู่ ค.ศ. 1992

จอห์น โอ ซัลลิแวน ได้เปลี่ยนงานมาทำที่องค์การเครือจักรภพวิทยาศาสตร์ และอุตสาหกรรม (Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO)) เขาได้รับมอบหมายให้หาวิธีการที่จะทำให้คอมพิวเตอร์สามารถสื่อสารหากันได้แบบไร้สาย

IEEE 802.11 เป็นของที่มีอยู่แล้วและเหมาะสมกับปัญหานี้ แต่มันมีปัญหาด้านเทคนิคอยู่ เรารู้แล้วว่า Wi-Fi ทำงานผ่านคลื่นความถี่วิทยุ แต่ปัญหาคือ ธรรมชาติของคลื่นมันมีการสะท้อนกลับเมื่อชนกับกำแพง นั่นทำให้สัญญาณถูกบิดเบือนให้ผิดเพี้ยนไปจากเดิม จอห์น โอ ซัลลิแวน ได้เอาชนะทีมนักวิทยาศาสตร์อื่นๆ ที่หาทางแก้ปัญหานี้อยู่อย่างไม่ยากเย็นนัก ด้วยการเอาสิ่งประดิษฐ์เก่าของเขา ที่เดิมทีสร้างมาเพื่อใช้วิจัยทฤษฎีของสตีเฟน ฮอว์กิง มาใช้แก้ปัญหานี้

สมการที่เคยถูกใช้แก้ปัญหาแยกแยะคลื่นจากหลุมดำกลายมาเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้ระบบ Wi-Fi สามารถทำงานได้ในสิ่งแวดล้อมจริงที่เต็มไปด้วยสัญญาณรบกวน

นับเป็นเรื่องบังเอิญที่สนุกทีเดียว จากเครื่องมือที่ถูกสร้างขึ้นมาศึกษาทฤษฎีของสตีเฟน ฮอว์กิง ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ Wi-Fi เกิดขึ้นได้

แถมเกร็ดน่าสนใจ

Cees Links เคยอยู่ในทีมพัฒนาระบบเครือข่ายไร้สายที่ NCR Corporation แม้ Wi-Fi จะสร้างสำเร็จแล้ว แต่เชื่อหรือไม่กว่าเขาใช้ความพยายามกว่า 10 ปี ในการพยายามแนะนำเทคโนโลยีนี้สู่ผู้บริโภคแต่ไม่มีใครสนใจ ผู้ผลิตคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่เชื่อว่าสายแลนที่มีอยู่ก็ดีอยู่แล้ว ใครจะต้องการจ่ายเงินเพิ่มเพื่อ Wi-Fi กัน

จนกระทั่งวันหนึ่งสตีฟ จอบส์ แห่ง Apple ได้ให้ความสนใจ และตัดสินใจนำมันมาใส่ในโน้ตบุ๊คเป็นครั้งใน Apple iBooks เปิดตัวด้วยการใช้ห่วงฮูลาฮูปลอดผ่านเครื่องด้วย เพื่อยืนยันว่าไร้สายจริงๆ