โหดกว่ามาราธอน! Ski to Sea กีฬาวิบากจากยอดเขาสู่ทะเลกว่า 150 กิโลเมตร

โหดยิ่งกว่ามาราธอน! Ski to Sea งานกีฬาประจำปีแบบผสมที่จัดขึ้นที่เมืองเบลลิงแฮม ประเทศสหรัฐอเมริกา แข่งกันตั้งแต่สกีบนเขายันพายเรือลงทะเล ตามชื่อของงาน ที่รวมระยะทางทั้งหมดถึง 150 กิโลเมตร แถมยังแข่งภายในวันเดียวอีก (ถ้าให้ผมไปแข่งก็คงจอดตั้งแต่ด่านแรก ฮ่าๆ)

ซึ่งในปีนี้ ผมได้มีโอกาสไปชมงานนี้อยู่ แต่สนามแข่งยาวตั้ง 150 กิโลเมตร จะไปตามดูได้ยังไง? โชคดีที่ผมรู้จักกับ "แมรี่" (นามสมมุติ) เพื่อนของเพื่อนผม อาสาจะขับรถพาไปถ่ายรูปกันตลอดงาน ผมและเพื่อนอีกคนก็เลยตัดสินใจว่าจะออกเดินทางกันประมาณ 6-7 โมง เพื่อไปชมงานตั้งแต่เริ่มแบบชิลๆ 

แต่ทว่า ... พอถึงวันงาน "คนขับไม่ตื่นครับ" ผ่างงง! กลายเป็นว่าแพลนที่วางไว้ก็คลาดเคลื่อน ซึ่งระยะทางจุดเริ่มต้นมันไกลมาก (อยู่บนภูเขา) จะขับรถขึ้นไปก็ใช้เวลา 2 ชั่วโมง ก็ไม่น่าจะไหว และกว่าจะได้ออกเดินทางจริงก็ราวๆ 8 โมงกว่า เราเลยเปลี่ยนจุดหมายที่เราไปชม เป็นจุดถัดมาคือ จุด Bike to Canoe แทน (จะลงน้ำอยู่แล้ว) แต่ก่อนจะไปชมบรรยากาศงานที่ผมเก็บภาพมา ผมจะอธิบายรายละเอียดของงานนี้ให้ฟังกันก่อนนะครับ

SKI to SEA คืออะไร?

(วิดีโอตัวอย่างงาน Ski to Sea จาก Channel : Anna Rankin)

Ski to Sea เป็นงานกีฬาเก่าแก่ประจำเมือง เบลลิงแฮม สหรัฐอเมริกา โดยจัดขึ้นครั้งแรกเมื่อปี 1973 และจะจัดตรงกับวันหยุดประจำชาติ Memorial Day วันรำลึกทหารผ่านศึกของทุกปี (25 พฤษภาคม) ส่วนอารมณ์งานกีฬานี้จะคล้ายๆ งานวิ่งผลัดแบบไตรกีฬาซึ่งไม่ใช่แค่ 3 แต่เป็นกีฬาผสมถึง 7 ประเภทด้วยกัน และทีมผู้เข้าแข่งขันแต่ละทีมจะมี 3-8 คน ผลัดเปลี่ยนกีฬากันในแต่ละจุดจนกว่าจะถึงเส้นชัย ส่วนรายชื่อกีฬาต่างๆ ที่ใช้ในการแข่งขันครั้งนี้ก็จะมีตั้งแต่

1. สกีพื้นราบ (Cross country skiing)
2. สกีภูเขา/สโนว์บอร์ด (Downhill skiing/snowboarding)
3. วิ่ง (Running)
4. ปั่นจักรยาน (Bicycling)
5. พายเรือแคนู (Canoeing)
6. ปั่นจักรยานเสือหมอบ (Cyclocross biking)
7. พายเรือคายัก (Kayaking)

ที่เห็นรายชื่อกีฬาเยอะขนาดนี้ ไม่ได้แข่งคนเดียวนะครับ ทางผู้จัดงานมีกฏว่าให้ลงแข่งอย่างต่ำ 3 คนขึ้นไป เพราะบางกีฬาเช่น พายเรือแคนูจะต้องใช้สองคนพาย ส่วนคนที่สาม จะรออยู่ที่จุดเปลี่ยนเพื่อแข่งกีฬาในด่านต่อไป และนอกจากนี้ยังมีการแบ่งกีฬาเป็น 7 รายการดังนี้

1. ระดับองค์กร (Corporate)
2. ทหารผ่านศึก อายุรวม 385+ (Veterans)
3. นักเรียนมัธยม (High School)
4. คนพื้นที่วอทคอม (Whatcom County Teams)
5. ห้ามใช้รถตลอดการแข่งขัน (Car-Free Teams)
6. มืออาชีพ อายุ 40+ (Masters)
7. คนในครอบครัว (Family)

รวมทีมนักกีฬาทั้งหมดจะไม่เกิน 500 ทีมต่อปี และโดยเฉลี่ยแต่ละปีจะมีผู้สมัครเข้ามาประมาณ 300-400 ทีม ครับ

งานเริ่ม 7:30 เช้า - 6:00 เย็น

อันดับแรกผู้เล่นจะเริ่มกีฬาสกีพื้นราบ และแข่งขันไปเรื่อยๆ จนถึงจุดเปลี่ยนกีฬาจุดถัดไป ผู้เล่นคนถัดไปจะรอรับเครื่องติดตาม (สมัยก่อนใช้ไม้บาตอง) เพื่อใช้ในการนับเวลาเมื่อวิ่งผ่านจุดเช็คพอยท์ (Check-Point) จากนั้นก็เข้าสู่กีฬาในด่านต่อไป

แผนที่แสดงจุดเปลี่ยนกีฬาทั้ง 7 จุด

ขอบคุณรูปภาพจาก : skitosea.com

เส้นทางเริ่มจาก เมาท์เบเกอร์ ผ่านเมืองเกลเซียร์, เมเปิ้ลฟอลส์, เคนดัล, เอเวอร์ซอน, ลินเดน, และเฟิร์นเดล จนสิ้นสุดที่เส้นชัยที่สวนมารีนพาร์ค ในเมืองแฟร์ฮาเว่น ที่อยู่ใกล้เมืองเบลลิ่งแฮม เป็นระยะทางกว่า 93 ไมล์ (150 กิโลเมตร) ในหนึ่งวัน

ในตอนสุดท้าย ผู้แข่งขันคนสุดท้ายจะเป็นคนพายเรือคายัก (พายคนเดียวข้ามอ่าวทะเลจากอีกเมืองนึง) มาจนถึงสวนมารีนพาร์ค และสั่นระฆังเพื่อเป็นการสิ้นสุด ซึ่งจุดนี้จะเป็นจุดที่ผู้ชมและทุกคนภายในงานมารอดูผู้ชนะเข้าเส้นชัย

เอาล่ะทีนี้เราได้ฟังรายละเอียดงานคร่าวๆ กันแล้ว

"ทีนี้เราไปดูงานจริงกันเลย"

จุด Bike-Canoe

(เครื่องหมายนั้นคือจุดครึ่งหลังเส้นทางจากภูเขา)

ขอขอบคุณแผนที่จาก : Google Maps

ผมมาถึงที่นี่ประมาณ 10 โมงกว่าๆ ที่จุดนี้เป็นจุดเปลี่ยนจักรยานเป็นเรือแคนู พอผมเดินตามถนนมาเรื่อยๆ ก็จะเห็นคนยืนรอกับนักกีฬาแต่ละทีมก็ปั่นจักรยานมาตามทางจนมาถึงป้ายเส้นชัย เสร็จแล้วจะมีนักกีฬาอีกคนวิ่งมารับเครื่องติดตาม (เรียกว่า Chip Timing) วิ่งไปยังจุดเช็คพอยท์ที่เราเห็นตามภาพ

นักกีฬาปั่นจักรยานกว่า 42 ไมล์​ (67 กิโล) ปั่นขาลากเลยทีเดียวกว่าจะมาถึง

มีเต้นท์ Aid Station ดูแลเรื่องปฐมพยาบาล ป้องกันไว้ก่อน

ทีมแข่งขันยืนพูดคุยกันระหว่างรอเพื่อนในทีม

เดินต่อลงมาอีกหน่อยก็จะเป็นจุดปล่อยเรือแคนู

ขอขอบคุณแผนที่จาก : Google Maps

มีคุณลุงเดินจูงน้องหมาสองตัวมาดูงานด้วย (พุดเดิ้ลหรือเปล่านะ?)

ทีม 270 (ชื่อทีม Something Ridiculous) กำลังขนเรือแคนูไปรอที่แม่น้ำ

แวะบนสะพาน

ผมและเพื่อนขับรถและเดินมายังสะพานห่างจากจุดปล่อยเรือแคนู มาดักรอถ่ายภาพเรือที่พายแข่งกันในแม่น้ำ
ซึ่งเรือแต่ละลำที่เห็นนั้นอยู่ไกลมากกก ต้องรอเข้ามาใกล้ๆ และซูมดูถึงจะถ่ายได้

ขอขอบคุณแผนที่จาก : Google Maps

ชายสองคนจากทีม 119 (ชื่อทีม Past Performance Is No Guarantee) กำลังพายเรือแคนู

หญิงสาวสองคนจากทีม 407 (ชื่อทีม We'll Be Fine) กำลังพายเรือแคนูแจกยิ้มให้คนดูที่ยืนอยู่บนสะพาน

จุด Canoe-Cyclocross Bike

ขอขอบคุณแผนที่จาก : Google Maps

ถัดมาเป็นจุดเปลี่ยนจากแคนูเป็นจักรยานเสือหมอบ พอจอดรถเสร็จก็เดินมาริมตลิ่งจะเห็นว่ามีผู้ชมคนอื่นๆ เฝ้าดูนักกีฬาที่พายเรือแคนูมา เห็นมาแต่ไกลๆ ผมก็วิ่งเข้ามาถ่ายจนไม่สามารถเข้าใกล้ได้ บางทีมก็พายแข่งกันแทบเป็นแทบตายเลยทีเดียว พายเสร็จไม่พอแบกเรือกลับขึ้นบนบกอีก

นักกีฬาชายเฝ้ารอทีมตัวเองและกำลังมองทีมอื่นขึ้นฝั่งไปยังจุดถัดไปอย่างเงียบๆ


จังหวะแลกเครื่องติดตามก่อนจะวิ่งไปปั่นจักรยาน Cyclocross Bike

จักรยาน จักรยาน จักรยานเต็มไปหมดเลย

จุด Cyclocross Bike-Kayak

ขอขอบคุณแผนที่จาก : Google Maps

ในจุดนี้นักกีฬาที่ปั่นจักรยานเสือหมอบจะเปลี่ยนเป็นเรือคายัก (เรือพายเดี่ยว) ข้ามอ่าวจากชายหาดนึงไปยังอีกฝั่งนึง ส่วนบนพื้นที่โล่งก็มีเรือคายักของแต่ละทีมจอดรออยู่ (เป็นร้อยๆ ลำ) เต็มไปหมด และผู้เข้าแข่งขันแต่ละทีมก็นั่งเฝ้ารอนักกีฬามาเปลี่ยนตัวอยู่ ในจุดนี้จะเป็นจุดรองสุดท้ายก่อนที่จะเข้าเส้นชัย

เรือคายักไม่รู้กี่ร้อยลำ แต่ละทีมนั่งรอด่านสุดท้ายนี้ก่อนจะแข่งกันเข้าเส้นชัย

เหมือนเธอคนนี้จะปั่นไปรอบๆ เพื่อวอร์มดาวน์ ให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายหลังจากใช้งานหนัก

เส้นชัย (สวนมารีนพาร์ค) 

ขอขอบคุณแผนที่จาก : Google Maps

หลังจากอยู่ที่ลานคายักสักพักผมและเพื่อนก็แวะไปหาอะไรทานกัน ก่อนที่จะแวะมาที่สวนมารีนพาร์ค ซึ่งอยู่ในเมืองแฟร์ฮาเว่น กว่าจะเดินไปถึงก็ราวๆ 20 นาทีเลยล่ะ ทั้งทางไกลเพราะปิดถนนและคนเยอะมากกกก มาถึงที่นี่ประมาณห้าโมงครึ่ง

ระหว่างเดินทางไปยังเส้นชัยที่ชายหาด (สีฟ้าด้านขวาคือห้องน้ำนะ)

แต่นี่! คือผู้เข้าร่วมงานและผู้ชมในครั้งนี้ มีทั้งเรือและคนเต็มหาดเลย

นักกีฬาที่พายเรือมาจากอีกด้านของอ่าวกำลังขึ้นฝั่งโดยมีเจ้าหน้าที่ผู้ช่วยคอยช่วยจับเรือให้ก่อนจะวิ่งขึ้นฝั่งไปสู่เส้นชัย

ถึงเส้นชัยแล้ววว! นักกีฬาคนสุดท้ายของแต่ละทีมได้เข้าสู่เส้นชัยหลังจากพายเรือคายักสู่ชายฝั่งของหาดที่สวนมารีนพาร์ค พวกเข้าก็วิ่งมาตามเส้นทาง เพื่อมาลั่นระฆังด่านสุดท้ายและบันทึกเวลาเข้าเส้นชัยในตอนจบ

ยืนถ่ายอยู่นานมาก น้องเขาไม่หลบจากกล้องเลยได้รูปนี้มา

กลุ่มฝูงชนยืนรอประกาศทีมที่ชนะในการแข่งขันครั้งนี้ และ ทีมที่ชนะในการแข่งขัน Ski to Sea 2019 ครั้งนี้
ก็คือ ทีมเบอร์ 15 ชื่อทีมว่า Boomer's Drive-In

ทั้งหมดนี้ก็เป็นภาพบางส่วนจากงานกีฬา Ski to Sea (สกีสู่ทะเล) ในปี 2019 นี้ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นไปบนภูเขา ไม่งั้นคงมีภาพสกีและหิมะ มาฝากเพื่อนๆ กัน ถึงแม้จำนวนทีมที่เข้าแข่งขันจะมีถึง 400 ทีม แต่ด้วยระยะทางที่ไกล ทำให้แต่ละทีมทิ้งช่วงห่างกันไป หากเราจะตามดูนักกีฬาทั้งหมด ก็ต้องขับรถไปแวะดูในแต่ละจุด ส่วนใหญ่ที่ผมพบคือ บางกลุ่มจะมาเชียร์ทีมใดทีมนึงโดยเฉพาะ เขาก็จะขับรถตามๆ กันไปจนกว่าจะถึงเส้นชัย

ส่วนพวกผมที่แวะมาดูงานเหมือนคนทั่วไป ก็เลือกขับรถไปในจุดที่อยากไปดูได้เลย จนใกล้ถึงช่วงประกาศผล 5 โมงเย็น เราก็แวะไปถ่ายภาพนักกีฬาที่กำลังเข้าเส้นชัย เสร็จแล้วก็รอประกาศผลรางวัล ก่อนที่จะปลีกตัวกลับบ้านกัน ต้องขอขอบคุณเพื่อนของเราที่พาขับรถตะลอนไปถ่ายงานในแต่ละจุด ทำให้เราได้ภาพบรรยากาศงานกีฬาในครั้งนี้มาแบ่งปันให้ได้ชมกันครับ